Frank Dean (NL)
| 2011-12-31 09:15:03
BADGAST artists in residence October/November 2011
www.frankdean.eu
Frank Dean aka Frank Bloem & Edwin Deen, artists
Project at Badgast: video 'Ankerplaats 6'
Screened at the public parkingspace on the beach in front of Badgast
Presentation at Hoogtij#26 at Gemak, 2011
Follow up: Christmasspecial webscreening 'Ankerplaats 6', 2011
Video 'Ankerplaats 6' by Frank Dean
FRANK DEAN BY FRANK DEAN
BADGAST 11-10-2011 t/m 6-11-2011
Het kunstenaarsduo Frank Dean maakte kennis met Badgast tijdens de zomervakantie in tweeduizendtien. Frank Dean reisde per automobiel langs Nederlandse waterwerken teneinde de reis te voltooien in de Vlaamse kustplaats Oostende.
Op de route lag Scheveningen. Hier troffen ze Badgast aan en kwamen ze tot de ontdekking dat binnen een week de aanvraag moest worden afgerond, om mee te dingen naar een artist-in-residence plek voor 2011.
Op de pier van Oostende smeedden zij een plan. Verstoken van computers en moderne apparatuur werd handmatig een voorstel geschreven dat draaide om communicatie op zee. Naast de daadwerkelijke inhoud sprak uit de aanvraag ook een methodiek van werken die een souplesse verried in het omgaan met beperkingen. In dit geval het ontbreken van computer en printer.
Door deze werkwijze moet de aanvraag in het oog zijn gesprongen. Het werken met beperkingen is in het daarop volgende onderzoek en uitvoering van grote waarde gebleken.
Ons Plan in de Badgast richtte zich in eerste instantie op het tot stand brengen van een dialoog met voorbij varende schepen. Hiertoe zou een communicatiedevice gebouwd moeten worden. Wij ontwierpen een lampenbord. Echter, het plaatsen en in werking stellen ervan zou de scheepvaart dermate hinderen dat het met klem door de havenmeester werd ontraden.
In de ontmoeting met de Scheveningse havenmeester leerden wij dat de containerschepen en olietankers die je aan de kustlijn van Scheveningen ziet liggen niet voorbijvaren, maar stil liggen. De schepen liggen voor anker te wachten op lading en hele bemanningen vertoeven soms maanden aan boord.
We besloten het technische aspect van ons plan te laten voor wat zij was en de "ankerliggers', waarvan we inmiddels ontdekt hadden dat de bevoorrading van uit de Scheveningse haven verloopt, tot onderwerp van onderzoek te kiezen.
Rederij Vrolijk, de tender, bleek niet bereid om op onze wens om eens mee te varen in te gaan. Ook bleek het bevoorraden van de schepen nogal een schemergebied te zijn omdat zij geen contact hebben met de schepen zelf, maar met agentschappen.
We besloten om dát in beeld vast te leggen wat ons primair boeide, de schepen gezien vanaf het strand. We filmden de schepen en maakten opnames door verrekijkers. Dit kon alleen met een iPhone omdat die een heel kleine lens heeft. Zo werd van lieverlede de beperking van de techniek een uitkomst. Ongehinderd door welke remming ook lieten wij uiteindelijk zelfs een telescoop aanrukken.
De film waarin ons project resulteerde bestaat uit twee onafhankelijke sporen. Een beeldspoor met de opnames van de schepen en een geluidsspoor met straatgesprekken die wij voerden met Scheveningse sleutelfiguren. In deze gesprekken ging het vooral over de vraag wat zich afspeelt op de ankerplaats.
In het eerste deel van de film ligt de nadruk op informatie verwerven, waarbij in beeld nog delen van het strand zichtbaar zijn, Scheveningen nog aanwezig is en de sprekende figuren kunnen worden opgevat als een insinuerend sprekend koor. Halverwege de film verschuift dit perspectief doormiddel van een 'deus ex machina' tijdens een extreme zonsondergang de volgende woorden spreekt.
"…onzettend strak. Het stelt helemaal niets voor, alleen hoe die met die kleuren werkt is gewoon… Het lijkt net of het licht er uitkomp!"
De film neemt een andere wending, het koor zwijgt, de eerste verrekijkershots verschijnen en er weerklinkt geluid dat aan de zee doet denken maar bij nadere beluistering sterk aan de afwasteil, de koffiebonenmaler en de citruspers doet denken. Het mag duidelijk zijn dat we het pad van de realiteit verlaten en doorstoten naar een nieuwe vorm. Uiteindelijk weten we met shots die met behulp van de telescoop zijn genomen de schepen zo dicht te naderen dat we mensfiguren aan dek kunnen waarnemen. Inmiddels is dit verschijnen van mensen in het door zee en staal gedomineerde beeld als ontdekken van leven op een verre planeet.
De film vertoonden wij op zondag namiddag 6 november bij zonsondergang op de grote parkeerplaats bij het strand aan het Noorder havenhoofd in Scheveningen. De Beambus was opgesteld tegenover een zilvergrijze bestelbus, waarop wij projecteerden. Eenvoudige klapstoelen waren neergezet en er blies een stevige kille wind. Voor het publiek was voorzien in fleece-dekens en na afloop werd het publiek vergast op friet van het Patatpaleis en de behaaglijke warmte van de straalkachels in de zeecontainer.
Foto: Rob te Riet
Frank Dean kijkt met veel voldoening terug op de mogelijkheid om een maand in Badgast te verblijven. De geneugten en ontberingen van een stalen behuizing hebben wij in deze periode in volle hevigheid op ons af laten komen, met een film als resultaat waarin de ontworteling, het afzien en de schoonheid van zo'n onderneming worden weerspiegeld. Wij danken Jacqueline en Marianne voor hun vertrouwen en de vrijheid die ze boden om onze film te laten groeien.
We ontdekten (Badgast was het eerste grote gezamenlijke kunstproject) wat onze verschillen zijn in werkwijze en creatief temperament. Desalniettemin is de film een samensmelting van beider kunnen geworden. We zien de ervaring in Badgast dan ook als een proces in een 'pressure cooker' waarin wij versneld een nieuwe modus vonden om samen te werken.
Following the Christmasspecial the dvd is for sale: www.frankdean.eu
Frank Dean by Frank Dean, Hoogtji#26 at Gemak, The Hague
Frank Dean,
Amsterdam 27-11-2011
